Van Binnen en van Buiten Reizen - Over bloggen op reis

Nadat ik net de eerste blog geschreven heb, voel ik alweer het verlangen opborrelen een nieuwe bijdrage te schrijven. Sinds de komst van het internet is er bij mij een groeiende neiging om op allerlei plekken op internet wat te schrijven en te bloggen. Zo schrijf ik al volop voordat de vakantie ook maar begonnen is...die begint immers pas over anderhalve dag.

Soms hoor ik nogal eens de opmerking van mensen in mijn directe omgeving dat ik er misschien wat te actief mee bezig ben met daarbij de aanvulling dat het ook maar de vraag is of iemand nou echt ook geïnteresseerd is in al die gedachten over de details van het bestaan. Het is bij mij inmiddels inderdaad wel al zo ver gekomen dat als ik mijn hoofd stoot tegen de achterklep van mijn auto ik als eerste denk: Hmm, een interessante gebeurtenis om een blogje over te schrijven.

Je kunt je dan ook wel voorstellen dat er ook wel iets van een dilemma is om een blog te beginnen over een reis waar de prikkels je natuurlijk om de oren vliegen (volar, ik probeer af en toe ook een woordje spaans te gebruiken, om het geheel nog leesbaarder en aantrekkelijker te maken). Voor je het weet zit je complete weblogs vol te schrijven in je hoofd die je dan ook nog eens allemaal zou willen gaan uitschrijven: dat zal me een gezellige boel worden zo'n vriend met een blogvisie op de werkelijkheid!




Een aantal weken terug ben ik begonnen met het me inschrijven bij google voor zogenaamde google alerts over Nicaragua. Ik kwam zo in contact met een zekere Belg met de naam De Spoelle: De Spoelle in Nicaragua, welke ik toch zeker met plezier heb gelezen. De bijgaande foto is ook van hem (gekopieerd van zijn picasafotoboek) Misschien hebben mijn schrijverijen dan toch ook potentieel een zeker minimaal nut voor anderen. Ach, zolang ik er zelf maar lol in heb, zal ik maar denken. Ik heb zo'n idee dat mijn vriendin niet zo snel aan de blog zal gaan: zij is meer het type dat om de zoveel tijd een forse mail volschrijft en die dan doorstuurt aan een serie mensen.

Het voordeel van zo'n blog is dat in principe iedereen er op zou kunnen belanden. Dat kan toch ook weer interessant zijn.

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken: ik wilde eigenlijk even stilstaan bij het verschil tussen de externe reis en de innerlijke reis. De laatste jaren heb ik zoiets als: eigenlijk loop ik net zo lief in het park achter mij rond als ik daar een mooie nieuwe creatieve gedachte krijg, dan dat ik in een prachtige omgeving in het verre Nicaragua een mooie zonsondergang zie.

Deze houding heeft natuurlijk wel iets: al was het alleen maar dat je dan niet zo'n verlangen hebt om op vakantie te gaan, want er is immers die innerlijke reis die je overal en altijd kunt gaan: zelfs thuis op de bank met de ogen naar binnen. Aan de andere kant heeft het natuurlijk ook wel iets om met je hele fysieke en geestelijke hebben en houden ergens anders te zijn: het kan natuurlijk ook zomaar leiden tot allerlei andere gedachten.

En vaak is het natuurlijk ook nog eens zo dat mensen die een reisblog lezen eigenlijk misschien wel helemaal niet zo zitten te wachten op allerlei innerlijke gedachtenstromen: zij willen grappige verhalen over wat je zo allemaal meemaakt in het op 1 na armste land van de Amerika's (met Haïti op de eerste plek). Ik zal mijn best doen ook daar aandacht aan te besteden!

Laat ik nu maar hopen dat er ook nog af toe ruimte is voor enkele 'diepere' gedachten, zodat we niet continu bezig zijn met het oppassen voor malariamuggen, het vechten tegen vliegen die in je aars willen kruipen als je zit op een wc, waar alleen een gat en daaronder heel veel natte en dampende poep ligt, of dat je in een bed ligt waar je met je onderrug de grond raakt vanwege de waardeloze vering/matras-combinatie.

Nee, ik wil er echt van genieten: hoe primair en eenvoudig zo'n land als Nicaragua ook moge zijn: ik wil me openstellen voor alle bijzonderheden, de schoonheid van de natuur, de heerlijke vibratie van de gastvrijheid en de niet-commerciële houding van de bevolking dat moet toch hartverwarmend zijn, en bovendien ben ik natuurlijk niet alleen maar word ik vergezeld door een pracht van een vrouw met wie het overal goed toeven is!