We zitten op onze vierde dag in één van de vele internetcafé´s in het Nicaraguaanse kustplaatsje San Juan del Sur. Voor 20 cordoba´s (= 1 dollar) per uur kun je hier internet op en blogs bijhouden. Het is hier echt verschrikkelijk warm wat er ook voor zorgt dat we het nog aardig rustig aan doen.
Maandagmiddag hebben we tijdens een tussenstop op de vluchthaven van Atlanta, Georgia een bezoekje gebracht aan de stad. We hadden het wel wat krap qua tijd omdat we natuurlijk niet onze vlucht wilde missen. We hebben wat rondgelopen in het olympische park van Atlanta, waar we in enkele grote metalen kubussen de namen ingegraveerd zagen van de medaillewinnaars van de olympische spelen in 1996. We hebben de namen van ons gouden volleybalteam van destijds ook kunnen terugvinden.
Maar goed, op de weg terug stonden we in de metro waar de ene naar de andere metro maar niet kwam opdagen. Het werd voller en voller en het viel ons toch wel erg op dat we bijna de enige blanken waren tussen honderden ´bruinhuidigen´. Uiteindelijk waren we toch goed op tijd. We hebben wel een keer of vier onze schoenen, onze riemen uit moeten trekken om door de scanners te gaan. We hebben nog geen uitgebreide bodyscan hoeven te doorstaan. Wel staan al onze vingerafdrukken nu opgeslagen in de vele databanken die Amerika rijk is.
Maar goed, na een uurtje of vier kwamen we aan in San Jose en hebben daar een taxi gepakt die ons naar het hotelletje bracht dat we braaf via internet hadden gereserveerd. Toen we daar echter aankwamen was er alleen nog ruimte in een groepskamer: onze kamer hadden ze toch maar aan anderen verhuurd. Hij kende wel een ander hotel een paar deuren verder: Tratomundo. Omdat we het toch wel fijn vonden een eigen kamer te hebben hebben we daar de nacht doorgebracht.
Omdat we toch van plan waren om niet lang in Costa Rica te blijven wilden we eerst eens kijken of er in de buurt van het noorderlijker gelegen Liberia iets moois te zien was. De tours die we vandaar uit konden nemen duurder echter allemaal uren en uren en dan zouden we toch ook weer langer in Costa Rica moeten blijven.
Om een lang verhaal kort te maken: we zijn meteen de ochtend na aankomst in de bus gestapt om meteen naar de grens met Nicaragua te rijden (Piña Blanca). Omdat we niet op het beginpunt van de buslijn opstapten stopte er een propvolle bus voor ons waar we alleen nog konden staan. We hoopten dat de mensen snel zouden uitstappen, maar dat veel nogal tegen; veel van de passagiers waren klaarblijkelijk ook echt van plan om naar Nicaragua te rijden.
We hebben dan ook uren gestaan voordat we uiteindelijk wel zitplaatsten kregen, in de buurt van Liberia. De busreis heeft zo´n 5 uur geduurd, en het was natuurlijk nog steeds erg warm want er was geen airconditioning in de bus. Gelukkig stond er wel een dakraampje open. De andere kon niet open omdat die dan waarschijnlijk eraf zou waaien (zat binnen vastgebonden met een touw).
Terwijl we zo in de bus stonden had Annemieke een paarse tas van iemand anders die bovenin lag wat verder naar achteren geduwd om te voorkomen dat die naar beneden zou vallen. Een tijdje later had ze een zitplaats gevonden en stond ik daar o.a. met een man die diezelfde paarse tas een beetje verschoof naar achterin de bus. Een paar haltes verder zagen we opeens een vrouw uit de bus naar buiten rennen. Tot onze verbazing bleek die ene man die paarse tas gewoon gejat te hebben, maar werd het toevallig ontdekt door een oplettende busgenoot. We vermoeden dat de dief dacht het een goedgevulde toeristenrugzakje was van ons.
Onderweg zeiden ook meerdere mensen tegen ons dat we moesten oppassen met onze rugzakken. In de bus hebben we verder nog kennis gemaakt met twee Amerikaanse Joden met wie we later een taxi hebben gedeeld naar de kustplaats San Juan de Sur; hoe meer mensen er in de bus zitten hoe goedkoper. Onderweg gezellig gekletst terwijl we aan onze rechterkant de vulkanen van het beroemde eiland ´Isla Imotepe´ voorbij zagen komen.
´s Avonds een aantal hotelletjes bekeken en uiteindelijk een prettig gevonden met een leuke patio en een aardig uitzicht over de stad. We hebben tijdens de volle hitte de dag erop een duik genomen waarbij we vrolijk werden vergezeld door een soort van Nicaraguaanse pelikaanachtigen die voor ons regelmatig kaarsrecht naar beneden dook.
Zo, nu is het wel weer even mooi geweest. We zijn van plan om morgenvroeg te vertrekken naar Isla Ometepe waar we de vulkanen gaan proberen te bedwingen (als het niet té heet is...)
hot hot hot
BeantwoordenVerwijderen