Als je eenmaal op vakantie geweest bent in een land, dan spits je toch net iets makkelijker je oren als je berichten hoort over het land. De laatste tijd ben ik vrij actief geweest in de hele propaganda-oorlog rondom de strijd in Libië, en daarbij viel het op dat Marokko als een van de weinige Afrikaanse landen van meet af aan de kant van de NAVO-krijgsheren koos, samen met landen als Jordanië, Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten.
Tijdens de bijeenkomst in Londen op 29 maart 2011 verscheen de Marokkaanse minister van Buitenlandse zaken, de heer Taib Fassi Fihri. De foto gemaakt op een andere gelegenheid laat Fihri zien samen met de minister van Buitenlandse zaken van de VS, Hillary Clinton.
Inmiddels lijkt de weerstand toe te nemen tegen de wijze waarop de NAVO op haast barbaarse wijze ieder vredesvoorleg negeert en denkt haar rebelvrienden aan de macht de brengen in hun nieuwe Libië door als een idioot te blijven bombarderen op het Afrikaanse continent.
De Afrikaanse Unie heeft meerdere keren voorstellen gedaan om tot vredesonderhandelingen en een staakt-het-vuren te komen, maar dat is hooghartig door de NAVO en de rebellen afgeslagen. Inmiddels heeft Jacob Zuma, de president van Zuid-Afrika, gesteund door het Afrikaanse Parlement dat eveneens in Zuid Afrika is gesitueerd zich steeds feller uitgesproken tegen de schending van VN-resoluties 1970 en 1973.
Ook al heeft Hillary Clinton min of meer gedreigd dat alle Afrikaanse landen nu toch maar eens snel hun ambassades moeten sluiten in Tripoli en dat het hoog tijd wordt om de NAVO-rebellen (of door critici ook wel landverraders genoemd omdat ze buitenlanders hebben uitgenodigd hun land te bombarderen, zie bijvoorbeeld een wervelende persconferentie van de heer Moussa Ibrahim van 12 juni 2011) te erkennen als wettige vertegenwoordigers van Libië.
Terwijl het er op lijkt dat de Afrikaanse landen (buiten Senegal en Gambia die de Benghazi-splintergroep wel al hebben erkend) zich steeds sterker maken om Afrika te verdedigen tegen buitenlandse agressie, kiest Marokko partij voor de NAVO en voor hun Arabische vrienden.
Marokko behoort dan wel tot het Afrikaanse continent maar ze is als enige Afrikaanse land GEEN lid van de Afrikaanse Unie. Misschien verklaart dat ook haar anti-afrikaanse houding in deze kwestie. De reden dat Marokko geen lid is van deze Unie kan gevonden worden in haar bezetting van de Westelijke Sahara. Zij vinden dat dit gebied eigenlijk wel behoort tot Marokko, maar deze visie wordt niet gedeeld door menig Afrikaans land.
De Arabische Democratische Republiek Sahara (ADRS) wordt door allerlei landen in Afrika gezien als de vertegenwoordiger van de voormalige Spaanse kolonie en dat zint Marokko niet, waardoor ze koppig weigert deel te nemen aan de Afrikaanse Unie die in 2002 is opgestart.
donderdag 16 juni 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)